Psychoterapia to doświadczenie zmieniające sposób myślenia, przeżywania i zachowania człowieka oraz sięganie do tego co nieświadome. Psychoterapia to proces oddziaływania zmierzający do zrozumienia siebie, swoich lęków, potrzeb, mechanizmów obronnych, przeżyć, często traumatycznych, które determinują nasze dalsze życie. Celem psychoterapii jest korekta niepokojących objawów, z którymi zmaga się osoba pojawiająca się w gabinecie psychoterapeuty, co w konsekwencji doprowadzić ma do polepszenia jakości jego życia.
To wspólna podróż terapeuty i klienta i wypracowanie przez klienta nowych mechanizmów radzenia sobie oraz umiejętności rozwiązywania problemów w przyszłości z wykorzystaniem nabytych umiejętności i nowego zrozumienia dynamiki objawów przy wykorzystaniu potencjalności i możliwości klienta.
Psychoterapia Pozytywna jest młodą, dynamicznie rozwijającą się modalnością terapeutyczną, jej korzenie sięgają kultury Wschodu i Zachodu. Twórcą jest prof. Nossrat Peseschkian (1933-2010). Urodził się on w Iranie a mieszkał i prowadził działalność naukową i kliniczną w Niemczech. Specjalizował się w psychiatrii, neurologii oraz medycynie psychosomatycznej. Zyskał on sławę międzynarodowego wykładowcy i jest autorem licznych publikacji oraz książek.
Metoda ta jest podejściem krótkoterminowym, która integruje dorobek psychoterapii psychodynamicznej, poznawczo-behawioralnej, oraz odwołuje się do humanistycznej wizji człowieka i jego doświadczeń trans-kulturowych.
Psychoterapia Pozytywna jest jedną ze współczesnych metod radzenia sobie z własną komunikacją ze światem i z samym sobą. Między teoriami psychoterapeutycznymi istnieją istotne różnice w definiowaniu czym jest psychoterapia i jaki ma cel. Decyduje o tym obraz człowieka, pytanie kim jest i co odróżnia go od człowieka ogólnie?
Gdy człowiek rodzi się na świecie, rodzą się dwa światy, zewnętrzny i wewnętrzny. Jeden jest jego światem otaczającym, materialnym, rodzicielskim, z którym on się kontaktuje przez dotyk, mowę, patrząc, czując. Drugi jest światem w nim samym, tym co on przyjmuje do siebie w jego widzeniach, dotyku, uczuciach i przemyśleniach. Oba te światy korelują ze sobą, oddziałują na siebie bardziej lub mniej, od najwcześniejszych lat człowieka. One decydują o tym jak człowiek się rozwija.
Dla wielu osób sytuacjami kryzysowymi, z którymi trudno im sobie poradzić, są takie zmiany życiowe jak rozpoczęcie studiów, przeprowadzka do innego miasta lub wyjazd za granicę, zawarcie małżeństwa, przyjście na świat dziecka, awans zawodowy lub jego brak, przejście na emeryturę.
Dzieci również doświadczają wielu trudnych sytuacji, w których potrzebują pomocy, takich jak rozwód lub śmierć rodziców, przemoc, wykorzystanie seksualne, niepowodzenia szkolne, trudności w kontaktach z rówieśnikami.